Zaterdag 12 juni Vänernmeer deel 2

Met een goed weer- en windbericht in het vooruitzicht wordt het tijd om het mega grote Vanernmeer nu echt over te steken. Doel is een klein vissersdorpje, genaamd Spiken, gelegen in het scherengebied/eiland Källandsö.

Ik wist niet beter dan datje alleen aan de Zweedse kust (en in de Hudsonbaai in Canada) het typisch scherengebied kon tegenkomen maar ook in het Vanernmeer tref je dit typische landschap aan. Alles gevormd door gletsjers in de ijstijd die alle rotsen en gesteente hebben afgeplat. Een belangrijk verschil met de westkust is wel dat hier op de stenen hele bossen staan. Zeilend tussen die rotspartijen en eilandjes met bos erop door geeft weer een heel ander beeld.

Maar goed, eerst 20 mijl (ca 35 km) het Vanern oversteken in de overtuiging dat als we op tijd zouden vertrekken we met een draaiende wind al snel een oostenwind zouden oppakken van 14 kts, een zogenaamde  champagne koers. Maar niets bleek minder waar. Gewoon lekker wind pal tegen en 18-20 kts ipv 14, dus opkruisen op een weer volstrekt verlaten meer dat nu wel een beetje op een echte zee begon te lijken. Echt ‘Atlantic weer’ ofwel onze Kalista ging er eens goed voor liggen en liet zich van haar beste kant zien. 

Al met al een mooi en zeer zonnig tochtje waarbij we met het binnenvaren van het scherengebied van Kallandsö zowaar vanuit alle hoeken en gaten tussen de eilandjes en rotspartijen door allerlei plezierbootjes tegenkomen. Een heel populair recreatiegebied voor de Zweden met de zo kenmerkende rode zomerhuisjes waarover elke Zweed lijkt te beschikken.

In die zin was Spiken niet het in de gids geromantiseerde vissersdorpje maar meer een toeristisch klein Marken. Maar okee, ook hier met een beperkt aantal boten in de gastenhaven gaan we met een eigen plekje aan de steiger niet klagen. Het leuke en goed aangeschreven restaurant dat we voor ogen hebben is helaas volgeboekt dus dan maar net voor sluitingstijd fish and chips op zijn Zweeds. Ofwel de fish is geen kabeljauw maar baars, immers het Vanern is een zoetwatermeer. 

Nog even met onze fietsjes een korte verkenning van het gebeid rondom Spiken gedaan om het 2 km verder gelegen fraaie slot Läckö te bekijken. Via een idyllisch fietspaadje, waarbij zelfs nog een eland werd gespot, kon deze avond niet meer stuk.

Plan voor de dag erop was oorspronkelijk om naar Sjotorp te varen om daar het beroemde Gotakanaal met de gevreesde 58 sluizen in te gaan. Maar nog een dagje genieten van het Vanernmeer deed ons -mede door het schitterende weer- besluiten om naar Djuro te zeilen. Een klein eilandengroepje alwaar we in een kleine baai prachtig zouden moeten kunnen ankeren. En prachtig was het. Droom ankerplek in volledige rust.

Gezwommen…, nou ja erin en eruit want verschrikkelijk koud water! Rubberbootje opgepompt om even het eilandje op te gaan. Ondergaande zon die maar niet onder wilde gaan en zelfs om 2 uurs ’s nachts nog zijn rode gloed de horizon deed oplichten. Zwitserleven gevoel dus.