Mijlen maken, op naar Rügen

Het gepuzzel met de weersvoorspellingen levert op dat we met ideale windrichting de komende dagen flink door kunnen en moeten zeilen. Met elke dag behoorlijke afstanden. In totaal moeten we tot aan Rügen 200 mijl (380 km) zeilen.

 Zowel windrichting als windkracht zullen in de loop van de week mogelijk verslechteren dus gaan met die banaan. Betekent wel een paar vroegertjes want dat levert met een lange dagtocht een psychologische voordeel op. Namelijk vroeg aankomen op plek van bestemming is wel relaxed. Vanuit Kristianopel gaan om 6 uur ’s-ochtends de zeilen omhoog.

De zon schijnt en met een mooie bries ronden we het meest zuidoostelijk puntje van Zweden om richting Karlskrona te varen. Karslkrona is een van oorsprong een strategische marine haven, een soort Den Helder zeg maar. Wel iets aantrekkelijker maar we hadden er toch meer van verwacht. In de haven liggen we samen met onze inmiddels Zweeds-Poolse vrienden Stan en Aldonde. Beiden 40 jaar geleden geëmigreerd naar Zweden. Ik word aan boord bij hun ’s-avonds getrakteerd op Pigwowa, kweeperen likeur. Met de drie glaasje pigwowa is het slapen geen probleem en gaat om 05.30 uur de wekker weer. Samen met de Zweedse Polen gaan om 06.00 uur de trossen weer los en wordt koers gezet naarSimrishamn. Onze laatste Zweedse bestemming. De wind is zuidooost 4-5 en we stuiven over de Baltic richting het zuidelijk puntje van Zweden. Het zeilt fantastisch en de voorspelde regen blijft gelukkig uit tot een kwartier voordat we de haven van Simrishamn bereiken. Een kleine 70 mijl (130 km) in ruim 8 uur gevaren. Soms zit het mee zullen we maar zeggen.  De Polen komen een uurtje later aan en eind van de middag hebben we ze aan boord waar dit keer de Pigwowa als cadeautje aan boord wordt gebracht en wij de Hoornse hop schenken als tegenprestatie. Adressen worden uitgewisseld en volgende keer moeten we beslist naar Malmö-waar zij wonen- komen is de afspraak. 
 

De volgende etappe van bijna 70 mijl is naar Sassnitz op het eiland Rügen Duitsland. Feitelijk de oversteek van de Zuid-Baltic, van Zweden naar Duitsland. Wederom 06.00 uur vertrek. We raken er aan gewend. Met nauwelijks wind in het begin en een mooi zonnetje is het een relaxed begin. De motor doet braaf zijn werk en het uitzicht op de Zweedse kust die we achter ons laten maakt ons wat weemoedig.

Halverwege draait conform de voorspelling de wind naar zuidoost en zeilen we weer in hoog tempo richting Rügen dat al vroeg in zicht komt door de indrukwekkende krijtrotsen die het heeft aan de noordzijde. Het is een spectaculair plaatje als we er vlak langs varen.

Inmiddels krijgen we via de whatsapp door dat onze Amersfoortse vrienden Han en Karen al fietsend ook Rügen in zicht hebben. ‘Bakkie doen’? meldt Han. Sassnitz is onze bestemming en zij besluiten een auto te huren en hun campingplaats  voor hun tentje in te ruilen voor een gerieflijke achterhut op de Kalista. Wat een timing. Als je dit van te voren wil afspreken lukt het niet en nu komen ze op het moment dat wij de haven binnenlopen op de steiger aanlopen om de landvasten aan te pakken. Bizar. Dat geldt ook voor het weerzien van Michiel en Denise, trotse eigenaars van een gloednieuwe Swan die ze in Pietersaari rechtsreeks van de werf hebben opgehaald. Ontmoet in Kalmar en nu weer op het zelfde moment aankomen in Sassnitz. Inmiddels barst de regen los en vinden we in het uiteindelijk inspiratieloze Sassnitz een prima plek om te eten en doen we ons tegoed aan de Duitse klassieker hier ofwel kutterscholle met bratkartoffeln.

De volgende ochtend nemen we weer afscheid. Han en Karen brengen de auto terug naar Stralsund waar hun fietsen staan en wij zeilen door naar Greifswald waar we de komende dagen de voorspelde harde wind even gaan uitzitten. Om daarna naar Stralsund te zeilen waar Job, Fleur opstappen met ons kersverse kleinkind Lore die haar eerste zeilervaring een week lang zal opdoen.

Het tochtje naar Greifswald van 30 mijl blijkt boven verwachting. Helemaal bezeild en langs een prachtige kustlijn vergapen we ons aan deze ansichtkaart. Een kustlijn vol geschiedenis ook nog omdat dit het oude Oost-Duitsland is met een aantal artefacten uit deze periode waaronder een gigantische kerncentrale die in aanbouw was voor en tijdens de Wende. Een gebouw van 1 km lengte met acht reactoren van het type Tjernobyl waar  het personeel (10.000 man) in bussen werd vervoerd als er moest worden geluncht. De kerncentrale is na de val van de Muur feitelijk gelijk ontmanteld mede door een aantal ernstige incidenten.

Vlak voor aankomst in Greifswald hebben we nog even contact over de voortgang van Han en Karen. Het aanbod van ons om een bakje thee te doen omdat zij Greifswald zullen passeren met hun fietsen wordt al snel omgezet in een tweede overnachting op Kalista. De hut van de afgelopen nacht is wel erg goed bevallen en samen is het weer beregezellig. Zij fietsen de volgende ochtend verder na ons gezamenlijke ontbijt in het stadje bij de plaatselijke bakker. Wij blijven 2 dagen liggen in Greifswald, een aardig Hanzestadje wat alleen niet het niveau heeft van Visby en wel heel erg Duits is. Wat ook Duits is en effe wennen is, is het coronagedoe en de mondkapjes. De afgelopen maanden zijn we in Zweden verschoond gebleven van deze discussie en regels. Nu moeten we ineens met een mondkapje aan de slag bij winkels en restaurants. Geeft een dubbel gevoel want ja hier is het een stuk drukker dan op alle plekken waar we in Zweden waren. Dus in een drukke supermarkt is het wel prettig. Maar in een lege kerk met een mondkapje is een beetje sneu.

Temeer omdat een sjaal om je hoofd blijkbaar ook voldoet dus het lijkt een poppenkast. Het is even niet anders.