Donderdag 2 juli tot maandag 6 juli De Stockholm archipel en een weerdip

Vaxholm als ‘’hoofdstad’’ van de Stockholm archipel is leuk. De Stockholm archipel is in normale tijd zeer populair en druk bezocht en Vaxholm ligt lekker centraal. Een oud vissersdorpje waar nu alle rijke Stockholmers in de oude vissershuisjes  hun intrek hebben genomen. Het haventje is volgens de 3 havenmeesters – studenten die dit als vakantiebaantje doen-  maar voor een 1/3  gevuld. Onze waarneming is dat ze de 20% nog niet halen. Wij krijgen uiteraard een privébehandeling. Zittend aan de picknicktafel naast ons op de kade komt een van de jongens zeer uitgebreid een praatje maken om de tijd door te komen aangezien hij niets te doen heeft. We blijven een dagje liggen, rustig het dorpje bekijken, wat klussen en relaxen. 
 

In de avond de aangekochte minibarbecue op de kade uitgetest. Op zich een succes, ware het niet dat we het bordje op de kade met ‘’grill förbud’’ volledig over het hoofd hebbengezien en een voorbijganger zich vervolgens als moraalridder meende te moeten opstellen. Gelukkig waren de worstjes al gaar maakt de havenmeester er geen punt van.

Vanuit Vaxholm wordt koers gezet naar Dalarö, volgens de gids een vissersdorpje waar zich inmiddels veel  kunstenaars hebben gevestigd . De tocht vanuit Vaxholm naar Dalarö is prachtig en voert ons tussen de eilanden door waar wij ons vergapen aan de ene na de andere villa aan het water of hoog tegen de rotsen aangebouwd.  Een Nederlandse Zweed vertelt mij later dat we door het Bloemendaal van Stockholm zijn gevaren ofwel niet representatief voor het hele gebied. 
 

Het laatste stuk naar Dalarö gaat over open water en de wind is inmiddels stevig aangetrokken met vlagen tegen de 7 bft en onverwacht pal tegen. HW krijgt zijn eerste vuurdoop met het bedienen van de genua bij het voortdurend overstag gaan met onstuimige harde wind en ondanks de 45 graden helling houdt hij zich aardig staande.

Aankomst in Dalarö is gedoe. De haven voor gasten blijkt aan de zuidzijde te liggen en niet aan de noordzijde hetgeen betekent dat we de koers weer gaan verleggen en 7 mijl moeten omvaren. Het haventje blijkt minuscuul, heel anders dan omschreven in de gids. Op het moment dat we met de fors aangetrokken wind de enige box in willen varen komt de havenmeester wild zwaaiend aanrennen met een soort stopverbod teken. Roepende dat zijn steiger zou breken met onze tank aan zijn licht aluminium steigertje. Daar konden we ons  wel iets bij voorstellen want de Zweden schrikken elke keer als wij komen binnenvaren met onze boot   incl. torpedo’s als boegspriet. De boten zijn hier gemiddeld veel kleiner en een Atlantic is hier wel een bezienswaardigheid.Tijd voor een Zweedse dependance voor Maaike, Fimme en Wessel zou ik zeggen.

De dichtstbijzijnde “vluchthaven’’ in Karlslund 2 mijl verderop in een baai blijkt eigenlijk een prima alternatief te zijn, zeker gelet op het feit dat het slechte weer uit Nederland ook ons inmiddels bereikt. 
 

Een beetje saaie standaard jachthaven maar met veel wind en wat regen is een beschutte haven niet verkeerd. Dalarö is ook de plek waar HW oorspronkelijk zou afstappen voor de bus naar Stockholm maar zondagochtend vroeg (06.30 uur) weten we een weergaatje te vinden om naar Nynäshamn te varen van waaruit een rechtstreekse trein/metro naar Stockholm rijdt. Perfecte plek en dito haven.