Harlingen - Gothenburg

Er waren genoeg redenen om dit niet te doen. Reizen werd sowieso afgeraden vanwege Corona en je kan mooi lullen, maar 1,5 meter afstand bewaren op een boot van 42 voet is toch echt een utopie. Zweden leek dan nog “the place to go to”, met hun nog net iets intelligentere lock-down dan de onze. Reden waarom ook de dagelijkse KLM vlucht vanaf Gothenburg nooit is gecancelled. Een vlucht die overigens naarmate het verlossende weerbericht naderbij kwam met de dag duurder werd. 

Toch allemaal niet de zwaarst wegende factoren. Zeezeilen is iets raars, prachtig, stoer, maar duurt ook lang, eind Mei is de Noordzee nog niet echt op temperatuur en een weerbericht klopt zolang als het duurt, maar niets garandeert dat het net een tikje onstuimiger wordt dan verwacht. 

Toch maar wel? Windy zegt starten met zuidoosten wind. Etappe dwars door Denemarken, top-boot en stormbestendige bemanning geven de doorslag. Alle thermo pullen weer uit de kast en in de koffer. Koffer ja, geen soft-bag waarin je je te pletter zoekt naar je spullen, maar een goed geordende koffer. Ik ben bekend met het voorspelbare commentaar van schipper Harold op deze keuze en verheug mij daar al pakkend op. Woensdagavond trein naar Harlingen met Jaap en Pim. Last minute geleverde papieren kaart als extra bagage mee. En inderdaad wordt de koffer zeer gewaardeerd.

Hemelvaartsdag vertrek uit Harlingen, door de sluis, het wad op. Blijkt achteraf verreweg het drukst bevaren stukje tot aan Gothenburg. Lekker weer, af en toe beetje motor bij en we glijden de Noordzee op. Stroom tegen en dat blijft tot aan Tyboron het geval, of is het log niet goed gekalibreerd? Maakt niet veel uit, scheelt 1 knoop, maar goede voortgang. 

Mooie maaltijd, pre-fab door de schipper met finishing touchvan Jaap. De wacht van 10 tot 2. Kunnen we tussen die kardinaal en dat windpark? Wij vinden van wel en dat is ook zeilend de mooiste koers, maar de autoriteiten vinden van niet. Na marifoon oproep met dringend verzoek de noord-kardinaal te respecteren wijzigen we koers en ronden deze als in een wedstrijd op de Kralingse plas, zorgvuldig gadegeslagen door de bewakers van dit eindeloos grote windpark. 

Tweede helft van de nacht trekt de wind aan en dan gaat de wet in: als je denkt aan een rif zetten, doe het dan. Dat denken duurt to circa 11:00 uur. Wind zet lekker door en mijn maag geeft zich gewonnen. Lucht op en daarmee ook paraat voor het zetten van het eerste rif. Een 70 mijl nog te gaan met tot vlak voor Tyboronopbouwende zee en buien. Pim en Harold hebben broeken met verwarming, dus die mogen de elementen trotseren. Ik blijf even horizontaal, werk af en toe de positie bij, afwas en af en toe een blik naar buiten. 

Mooie zonsondergang en kalmerende zee, aankomst Tyboron, begin van de Lymfjord. Een naar vis riekende haven, geen mens te zien. Eten, oorlam en slapen. 

Zaterdag, strakke westenwind helpt ons door de Lymfjord. Mooi varen met zicht op de Deense heuvels, geen krijt maar leem-rotsen. Lijkt mooi zeilwater, maar waarom is er dan bijna niemand? Eerste brug is een vaste. Volgens de kaart kunnen we daar gewoon onderdoor. Steeds dichterbij komend, wind in de rug, lijkt dit te vertekenen, kan dit? Met ijsklomp in de maag met gemak er onderdoor.  Op tonnen en boeien wordt bezuinigd in Denemarken, dus puzzelen met kaart en verrekijker. Inmiddels blijkt dat schipper Harold het kaartje van de plotter van iets teveel data heeft voorzien, alle route opties open houdend. De range van Middelburg tot Moermansk resulteert echter in een vertraagd reagerende plotter die ons dan weer binnen en dan weer buiten de vaargeul projecteert. Terug naar vroeger, maar met I-pad ernaast. 

Aalborg doorkruist, 2 bruggen. Koers naar Hals. Boeien andersom en soms de geul volgen aan de hand van een lichtlijn. Op verschillende manieren te interpreteren en de vaste grond wordt net niet geraakt, wel iets om nog een paar keer over na te praten. Voor de schipper is het duidelijk, maar die weet dan ook alles, tot aan hoe lang de olie moet verhit voor de uitjes toe. 

Aankomst Hals wederom rond half 10 in de avond. Voor het eerst echt vaste grond onder de voeten en ik voel dat ik ingeslingerd ben. Liggeld betalen we bij de automaat en er zijn douche-muntjes verkrijgbaar! Afgezien van 1 man (toch de havenmeester? ) ook hier niemand te zien. Onwerkelijk, maar de douche is er niet minder om. 

Zondag, laatste etappe. Grijze dag, wind gunstig, west – zuidwest. De meeste buien ontlopen we, maar er komt wel wind uit. Afkruisen, 10 mijl meer dan de rechte lijn. Gemberpillen vallen goed en dat komt mooi uit want met Zweden in zicht trekt de wind nog iets aan en blijkt dat ook in het Kattegat de golven best kunnen opbouwen. We kiezen voor de route door de archipel met al zijn rotsen boven en net iets onder water. Dat is leuk met onstuimige zee en plotter die zelf bepaalt wanneer die de juiste positie geeft. Is dat nou een boot, of toch een rots? 

Juiste torentje en baken gevonden. Zee meteen kalm en prachtige laatste 12 mijl tussen de eilandjes naar de koninklijke jachthaven. Thuisfront ziet ons via MarineTraffic een ligplaats uitzoeken. Uitzicht over zee. Champagne. Ambitieus schema gehaald. 

Prachtige tocht, en allen onder de indruk van wat Kalista aan kan op zee. Even helemaal los van de Corona perikelen, die de volgende dag zich weer duidelijk manifesteren bij de terugreis voor Jaap en mij en voor Pim en dag later. Uitgestorven vliegveld, 3 vluchten voor de hele dag en 20 man in het vliegtuig. 

Mannen dank, Han